نقش فعالیت بدنی و ورزش در گذران اوقات فراغت معلولان جسمی

سیدمحمد حسین رضوی، رضا رجب­زاده، علی اکبر میرزاپور، سید احمد سجادی   مقدمه و هدف: فراغت زمان بیهوده و عبث تعبیر نمی­شود و هدف این پژوهش بررسی نقش فعالیت بدنی و ورزش بر اوقات فراغت معلولان جسمی است. روش شناسی: تحقیق با توجه به هدف از نوع تحقیقات کاربردی، از نظر روش انجام تحقیق توصیفی و نحوه گردآوری داده ها به روش میدانی انجام شد، پرسشنامه 38سوأله پس از تأیید روایی محتوی و پایایی آلفای کرونباخ (82/0) در میان 355 نمونه آماری توزیع شد. جهت تجزیه و تحلیل داده­ها از آمار توصیفی و استنباطی استفاده گردید (05/0≥p). یافته­ها: افزایش زمان فراغت معلولان در طی ده سال گذشته، میانگین زمان فراغت معلولان 5/6 ساعت در شبانه روز بوده که ورزش در این زمان در رتبه چهارم اولویت­ها قرار داشت. بحث و نتیجه­گیری: اعمال موارد ذیل ضروری به نظر می­رسد: برنامه­ریزی مدون ورزشی برای فراغت معلولین از طریق سازمان­های ذی­ربط، افزایش انگیزه معلولان برای انجام فعالیت­بدنی و ورزش، فرهنگ سازی جامعه برای ایجاد آمادگی ذهنی و روانی در اقشار مختلف برای باور نقش و اهمیت ورزش معلولان.